Bij een kleurensessie kon ik me van tevoren twee dingen voorstellen. Ofwel een soort verkleedpartijtje met sjaals en shirts in allerhande kleuren, uitlopend op een stijladvies: deze kleuren staan je (en geven je zelfvertrouwen en een goed gevoel) – en die absoluut niet (en moet je dus niet dragen). Ofwel een soort spirituele séance waarin de diepste kleuren van mijn ziel en van het universum werden blootgelegd, uitlopend op een spiritueel advies: zoek geluk in deze kleuren en loop met een boog om die andere heen. Een kleurensessie bij Katja is geen van beide, of eigenlijk: een combinatie van het beste van beide. Ik kwam er de kleuren in mijn kleerkast tegen – en ik ontdekte weer eens wat in mijn dagelijks leven werkt en mij goed doet. Laat ik dat uitleggen. Ik hou van kleuren, ze roepen dingen in me op en doen me iets. Net als geuren en klanken wekken ze specifieke herinneringen, gevoelens en verwachtingen. Ik houd daar graag rekening mee bij het kopen en uitzoeken van mijn kleren en van spullen waar ik me mee omring. Ik verdiep me ook regelmatig in wat in en om mij gebeurt: waar ik (hoog) gevoelig of bang voor ben, waar ik op reageer en waarvan mijn gevoelens alle kanten op kunnen schieten. Ik ben er (onbewezen) van overtuigd dat (onder andere) kleuren een diepe onmiskenbare invloed hebben op mij – en ook mijn reacties en handelingen kleur en impact geven.
Ik ging met een vaag beeld van de sjaal-ziel combinatie naar Landgraaf, enigszins ongerust geworden door Katja ‘s bericht de avond tevoren: als je een vraagstuk hebt (waar kleuren je bij kunnen helpen), breng dat dan mee, of beter nog: deel het tevoren met mij. In mijn buik ging de ziel het winnen van de sjaal. Mijn hoofd stelde me gerust: kleur is kleur, Mart, niks om bang voor te zijn!
Allerhartelijkste ontvangst door Katja, alsof je aankomt op je vakantieadres, in een Bed & Breakfast. Koffie en thee, muntwater op tafel. Wat gelamineerde blaadjes en een dikke glanzende ordner. Niks wierook en voorspelde tranen, niks engs voor mijn gevoelige aard. Mijn buik kwam tot rust, mijn hoofd werd benieuwd. Katja bedankte mij voor mijn gisteren doorgestuurde vraagstuk. Iets met angst, onrust en paniekaanvallen. Na wat heel praktische uitleg (‘neem wat te drinken als je wil’ en zo) wilde ze het vraagstuk praktischer maken, concreter. Kneden totdat ik het gevoel had: ja, dit is het! Beetje nlp-manier. Het ging snel. ‘Vertrouwen’ werd een sleutelwoord, ‘loslaten’ een ander. En – uiteraard – welke kleuren daarbij kunnen helpen (en welke absoluut niet).
Aan de hand van heel praktische opdrachten, met gekleurde strookjes en zo, gingen we kris kras door mijn leven, door mijn kleerkast en door mijn vraagstuk. Katja wist met nauwelijks woorden elke bijna vanzelfsprekende neiging om de diepte in te gaan te stoppen; ze bleef bij mijn kleurkeuzes en de momenten en perioden waarop die ontstaan en soms verdwijnen. Wat ook weg bleef, was een indrukwekkende alomvattende theorie van ‘de betekenis der kleuren’ en hoe ik mijn ziel en kwetsbaarheid nu therapeutisch blootlegde met de kleurstrookjes. Natuurlijk, kleuren hebben hun betekenis en hun gevoelswaarde, maar ik hoefde niet een nieuwe geloofsbelijdenis af te leggen en nieuwe leefregels te gaan volgen.
Ik herkende op de laminaatvellen vóór me inderdaad mijn kledingkast en belangrijke fasen in mijn leven – en bij beide de bijhorende gevoelens. Ik vond de conclusies heel natuurlijk: wat ik in het licht van mijn vraagstuk misschien wat méér of minder zou moeten gaan dragen (het voelde bijna al als zelf wíllen). En ondanks mijn allergie voor opgelegde normen en interpretaties, accepteerde ik de zachte goedheid van het evenwicht tussen wit, rose en blauw, ongeacht je kleerkast, vraagstukken en levensloop.
Katja zette mijn voeten nóg steviger op de grond met de opdracht: Wat ga je nu als eerste heel concreet doen? Midden in het een-beetje-minder-van-dit en wat-meer-van-dat wist ik gelijk dat ik het wit-rose-blauw trio (terug) wilde, het loslaat-bruin méér ga koesteren en geel en oranje ga shoppen. Geen smoezen: een sjaal, sokken of een tas is niet genoeg – minstens een trui of shirt!
Op weg naar huis – of nee, meteen de stad in – besefte ik dat een stijladvies of een spirituele openbaring mij op dit moment niet méér goed zou kunnen doen dan dit. Op een fijne plek en tijd, op een veilige, haast luchtige manier door mijn vraagstuk en (kleur)keuzes geleid worden. Hoofd en hart bijeengehouden omdat ze nu eenmaal (althans bij mij) samen geraakt worden door klanken, geuren en kleuren. En met heel praktische intenties terug de wereld in gaan.
Er gebeurt méér dan wat er gebeurt. Katja maakt er bovendien een uitgebreid verslag van dat je heerlijk per echte post thuis krijgt. En in die papieren komen àlle kleuren met hun betekeniswaarde terug. Handig om nog eens te bekijken en iets mee te doen. Het is een soort instrument dat me vast vaker nog eens van pas zal komen. Zonder natuurlijk de illusie dat ik nu kan wat Katja kan; dat is een vak apart.
Kleuren Coaching werkt niet vanzelf: als je verandering wil, als je wil dat het echt een onderdeel wordt van je persoonlijk proces, moet je wel iets dóen met de ervaring en de informatie. Zélf aan de slag dus.
In het kader van Positieve Gezondheid en Nieuwe GGz zouden zorgverzekeraars er goed aan doen er een vergoeding tegenover te stellen. Op verwijzing van (ervarings) deskundige ondersteuners die weten wat het kan doen. Katja Boumans/ Hartenbrein is een warme en effectieve aanbieder van kleuren-zorg!
Mart Weustink September 2018